The Failed Rescue of American Hostages in Iran 1980

The Failed Rescue of American Hostages in Iran 1980.

Operation Eagle Claw (or Operation Evening Light or Operation Rice Bowl) was an American military operation ordered by President Jimmy Carter to attempt to put an end to the Iran hostage crisis by rescuing 52 Americans held captive at the U.S. Embassy in Tehran, Iran on 24 April 1980. The public, humiliating debacle that ensued damaged American prestige worldwide and is believed by many, including Carter himself, to have played a major role in his defeat in the 1980 presidential election.
The plan called for a minimum of six helicopters; eight were sent in. Two helicopters could not navigate through a very fine sand cloud (a haboob) which forced one helicopter to crash land and the other to return to the aircraft carrier USS Nimitz (CVN-68). Six helicopters reached the initial rendezvous point, Desert One, but one of them had damaged its hydraulic systems. The spares were on one of the two helicopters that had aborted. From the early planning stages, it had been determined that if fewer than six operational helicopters were available, then the mission would be automatically aborted, even though only four were absolutely necessary for the operation. In a move still debated, the commanders on the scene requested to abort the mission; Carter gave his approval.

As the U.S. force prepared to leave Iran, one of the helicopters crashed into a C-130 Hercules transport aircraft containing fuel and a group of servicemen. The resulting fire destroyed the two aircraft involved[3] and resulted in the remaining helicopters being left behind and the deaths of eight American servicemen. Operation Eagle Claw was one of the first missions conducted by Delta Force.

Η αποτυχημένη Αμερικανική επιχείρηση «eagle claw» Επιχειρηση "Δαγκάνα του Αετού"

Ενώ η κρίση των ομήρων,στην Αμερικανική πρεσβεία της Τεχεράνης, βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη o τότε πρόεδρος των ΗΠΑ,Τζίμυ Κάρτερ (Jimmy Carter), βλέποντας το μέχρι τότε αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων, διατάσει τον Αμερικανικό Στρατό, να σχεδιάσει και να εκτελέσει, μια επέμβαση στην πρεσβεία. Πράγματι, ο Αμερικανικός Στρατός, σχεδιάζει την επιχείρηση "Δαγκάνα του αετού",με σκοπό, τον τερματισμό της κρίσης στην Πρεσβεία, και την απελευθέρωση των ομήρων. Η Επιχείρηση αυτή, αρχικά, σχεδιάστηκε για μια γρήγορη ενέργεια των ειδικών δυνάμεων των Αμερικανών (δύναμη Δέλτα και Ρέιντζερς) εναντίον της πρεσβείας και υπολογίζονταν πως θα είχε διάρκεια δύο ημερών.

Το πρώτο σκέλος της επιχείρησης, προέβλεπε, την μεταφορά μιας μικρής επίλεκτης ομάδας, σε έναν απομονωμένο χώρο μέσα στο Ιράν (που ονομάστηκε "έρημος 1"),οι οποίοι, θα προετοίμαζαν έναν αεροδιάδρομο, για να πραγματοποιηθεί το δεύτερο σκέλος της επιχείρησης. Το δεύτερο σκέλος, ήταν η προσγείωση στην έρημο, τριών αεροσκαφών τύπου "MC-130E Combat Talon" και 3 αεροσκαφών "EC-130E Hercules". Τα αεροσκάφη αυτά, θα μετέφεραν τους άντρες της επιχείρησης, προμήθειες, αλλά και 23.000 λίτρα καυσίμων, τα οποία επίσης θα ξεφόρτωναν στην έρημο. Στην συνέχεια, μεταφορικά ελικόπτερα RH-53D Sea Stallion, θα μετέβαιναν στο σημείο "ερημο 1",απο το αεροπλανοφόρο Νίμιτζ (USS Nimitz) το οποίο βρίσκονταν στον ινδικό ωκεανό, και αφού γέμιζαν με καύσιμα (που είχαν ξεφορτώσει τα μεταφορικά αεροσκάφη), θα μετέφεραν τους κομάντος, στο σημείο "έρημος 2", το οποίο ήταν μια έρημη περιοχή, κοντά στην Τεχεράνη.

Από αυτό το σημείο, οι Αμερικανοί κομάντος, αφού έκρυβαν τα ελικόπτερα θα περίμεναν ως το ξημέρωμα και στην συνέχεια, θα επιβιβάζονταν σε φορτηγά, που θα είχαν προηγουμένως βρει πράκτορες της CIA. Οι Κομάντος με τα φορτηγά, θα μετέβαιναν στην Αμερικανική πρεσβεία, και αφού σκότωναν τους φύλακες, θα απελευθέρωναν τους ομήρους και θα τους οδηγούσαν στο στάδιο Σαχίντ Σιρουντί (Shahid Shiroudi). Από εκεί, θα τους έβαζαν στα ελικόπτερα και θα τους φυγάδευαν πίσω στο σημείο "έρημος 1" και από εκεί στο αεροπλανοφόρο Νίμιτζ. Όπως καταλαβαίνουμε, επρόκειτο για μια εξαιρετικά μεγάλη και επικίνδυνη στρατιωτική επιχείρηση. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειώσουμε, πως οι πράκτορες της CIA που δρούσαν στην Τεχεράνη, είχαν αποστολή, να συλλέξουν πληροφορίες για τους ομήρους στην πρεσβεία (θέση που βρίσκονταν, πόσοι φύλακες υπάρχουν), και όπως αναφέραμε πιό πάνω, να βρουν τα φορτηγά, που θα μετέφεραν τους κομμάντος. Ωστόσο, οι Αμερικανοί, τις σημαντικότερες πληροφορίες, τις πήραν από έναν μάγειρα, που απελευθερώθηκε από την πρεσβεία.

Αεροδιάδρομος

Στις 1 Απριλίου του 1980,και 3 εβδομάδες πριν την εκτέλεση της επιχείρησης, ένας αξιωματικός πτήσης, των ειδικών δυνάμεων (ταγματάρχης Τζόν Κάρνεϊ - John Carney"), με την βοήθεια πρακτόρων της CIA, μεταβαίνει στο σημείο "έρημος 1", μέσα στο Ιράν, με σκοπό να εντοπίσει έναν χώρο, που θα χρησιμοποιούνταν σαν αεροδιάδρομος για τα μεταφορικάαεροσκάφη. Πράγματι, η ομάδα, βρίσκει το κατάλληλο μέρος και το σηματοδοτεί με τηλεχειριζόμενα υπέρυθρα φώτα.

Επίσης, πήραν δείγμα και εξέτασαν το έδαφος, για να σιγουρευτούν, πως ήταν κατάλληλο για προσγείωση βαρέων  αεροσκαφών. Το μόνο πρόβλημα που βρήκε η ομάδα των πρακτόρων, ήταν πως σε εκείνο το σημείο, οι ανεμοθύελλες, μπορούσαν να καλύψουν τον αεροδιάδρομο, με μια στρώση άμμου, που ίσως δυσκόλευε την προσγείωση. Ωστόσο, η ομάδα δεν κρίνει πως αυτό, θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο και προχωράει με την αποστολή.

Η Επιχείρηση

3 εβδομάδες αργότερα, όλα ήταν έτοιμα για την επιχείρηση. Τα μεταφορικά αεροσκάφη, απογειώνονται βράδυ, από την αμερικανική βάση του Ομάν, φορτωμένα με καύσιμα, και κατευθύνονται προς τον πρόχειρο αεροδιάδρομο της "ερημου 1", μέσα στο Ιράν. Με μοναδικό φώς, τα πρόχειρα φώτα που είχε τοποθετήσει η ομάδα των πρακτόρων, τα μεταφορικά αεροσκάφη, δυσκολεύτηκαν πολύ να προσγειωθούν, καθώς δεν υπήρχε καθόλου ορατότητα μέσα στο σκοτάδι. Έτσι, έκαναν χρήση των γυαλιών νυχτερινής όρασης. Πρώτο, προσγειώθηκε το μεταφορικό αεροσκάφος με το κωδικό όνομα "Δράκος 1",το οποίο υπέστη μια μικρή ζημιά στο φτερό, αλλά μπορούσε να πετάξει. Το αεροσκάφος αυτό, ξεφορτωσε 120 κομμάντος της ομάδας "Δελτα", 12 κομμάντος "Ρειντζερς", καθώς και 15 Αμερικανο-ιρανούς, που μιλούσαν άπταιστα Ιρανικά και θα χρησιμοποιούνταν για οδηγοί στην επιχείρηση. Επίσης, το αεροσκάφος, ξεφορτώνει τα καύσιμα για τα ελικόπτερα. Σχεδόν αμέσως μετά, η ομάδα των Κομάντος, αρχίζει να εργάζεται για την δημιουργία ενός καλύτερα φωτισμένου αεροδιαδρόμου, έτσι ώστε να προσγειωθούν και τα υπόλοιπα 5 μεταφορικά αεροσκάφη και τα 8 ελικόπτερα (κωδική ονομασία Bluebeard).

Επιχείρηση "Στραβώνει"

Από εδώ και μετά όμως, τα πράγματα, αρχίζουν να μην πάνε καθόλου καλά. Τα Ελικόπτερα, που στο μεταξύ, είχαν απογειωθεί από το αεροπλανοφόρο Νίμιτζ, άρχιζαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το Ελικόπτερο "Bluebeard 6", προσγειώθηκε σε κάποιο σημείο στο Ιράν, πριν φτάσει στο σημείο "ερημος 1", καθώς αντιμετώπισε μηχανική βλάβη και δεν μπορούσε να συνεχίσει την πτήση. Το πλήρωμά του, επιβιβάστηκε στο ελικόπτερο "Bluebeard 8" και συνέχισε την αποστολή. Ωστόσο, λίγο αργότερα, όλα τα ελικόπτερα, έπεσαν σε "haboob" (φαινόμενο αμμοθύελλας της ερήμου), με αποτέλεσμα σχεδόν όλα, να αντιμετωπίσουν βλάβες, με σοβαρότερη την βλάβη που υπέστη το ελικόπτερο "Bluebeard 5",το οποίο αναγκάστηκε να ακυρώσει την αποστολή και να επιστρέψει στο αεροπλανοφόρο. Από τα 8 ελικόπτερα λοιπόν, (που έπρεπε να φτάσουν στο σημείο "έρημος 1",μέσα στο Ιράν), το ένα χάλασε και εγκατέλειψε την αποστολή, ενώ ένα δεύτερο, εγκαταλείφθηκε στην έρημο. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα, όλη η αποστολή να πέσει έξω απο τον  προγραμματισμό για 90 λεπτά. Σαν να μην έφτανε αυτό, το ελικοπτερο "Bluebeard 2", έφτασε μεν στο σημείο "έρημος 1",αλλά αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα στα υδραυλικά καιουσιαστικά, έγινε άχρηστο.Τώρα, έμεναν μόλις 5 απο 8 ελικόπτερα.

"Ενός κακού, μύρια έπονται"

Σαν να μην έφταναν τα προβλήματα με τα ελικόπτερα, τα πράγματα στο έδαφος, δεν ήταν καλύτερα. Ενώ οι 120 Κομάντος, που είχαν ξεφορτώσει τα Αμερικανικά μεταφορικά αεροσκάφη, προετοίμαζαν τον αεροδιάδρομο και την μικρή βάση της επιχείρησης, κάποιοι κομάντο, εντοπίζουν στην ευρύτερη περιοχή, ένα μικρό ιρανικό φορτηγό, που πιθανώς πραγματοποιούσε λαθρεμπόριο καυσίμων. Οι Κομάντος, φοβούμενοι μην αποκαλυφθούν, ανατινάζουν το φορτηγάκι, με μια αντιαρματική ρουκέτα. Αποτέλεσμα ήταν, να σκοτωθεί ο συνοδηγός, ενώ ο οδηγός, μόλις που γλύτωσε.

Ωστόσο αυτό έθεσε σε θανάσιμο κίνδυνο την αποστολή : Η φωτιά από το φορτηγάκι ήταν ορατή έπο χιλιόμετρα μακριά και μπορούσε ανά πάσα στιγμή, κάποιος να την δει μέσα στο σκοτάδι.

Οι εξελίξεις όμως, ήταν καταιγιστικές: Ένα ιρανικό λεωφορείο, γεμάτο με επιβάτες (43), σταματάει ακριβώς πάνω έπο τον πρόχειρο αεροδιάδρομο που έφτιαξαν οι Αμερικανοί, επειδή ο οδηγός, είδε την φωτιά από το ανατιναγμένο φορτηγάκι. Αμέσως οι Αμερικανοί κομάντος,  συλλαμβάνουν τους επιβάτες του λεωφορείου, και τους μεταφέρουν μέσα σε ένα μεταφορικό αεροσκάφος (κωδική ονομασία Republic 3), έτσι ώστε, να μην θέσουν σε κίνδυνο την αποστολή. Δεδομένου λοιπόν, πως τα πάντα μέχρι τώρα, έχουν πάει στραβά (είχαν απομείνει 5 από τα 8 ελικόπτερα, είχαν ανατινάξει ένα φορτηγάκι και είχαν εντοπιστεί από τους επιβάτες ενός λεωφορείου), άρχισαν να γίνονται σκέψεις, για εγκατάλειψη της επιχείρησης. Τελικά, οι υπεύθυνοι αξιωματικοί της αποστολής ,ειδοποιούν την Ουάσινγκτον για τα νέα δεδομένα και τελικά, αναγκάζονται να περιμένουν 2,5 ώρες, μέχρι να λάβουν την εντολή να ματαιώσουν την επιχείρηση, από τον λευκό οίκο. Δεν τελείωσε τίποτα Οι Αμερικανοί λοιπόν, μετά από μια εντελώς αποτυχημένη επιχείρηση, αναγκάζονται να ματαιώσουν την αποστολή διάσωσης των Αμερικανών ομήρων στην πρεσβεία της Τεχεράνης. Ωστόσο, ακόμα τίποτα δεν είχε τελειώσει και τα χειρότερα δεν είχαν έρθει. Ένας πρόχειρος υπολογισμός στα καύσιμα, από τους πιλότους των αεροσκαφών, έβγαζε το συμπέρασμα πως αεροσκάφη και ελικόπτερα, δεν είχαν επαρκή καύσιμα για το ταξίδι της επιστροφής. Σε αυτό, έπαιξε σημαντικό ρόλο, η καθυστέρηση της επιχείρησης για 90 ολόκληρα λεπτά. Έπρεπε λοιπόν, όσα από τα εναπομείναντα ελικόπτερα δεν είχαν καύσιμα, να ανεφοδιαστούν από τα αεροσκάφη που είχαν παραπάνω. Συγκεκριμένα, το ελικόπτερο με το κωδικό όνομα "Bluebeard 3",έπρεπε να ανεφοδιαστεί με καύσιμα το γρηγορότερο δυνατό. Το ελικόπτερο αυτό, έπρεπε να "παρκαρει", ακριβώς πίσω από ένα μεταφορικό αεροσκάφος, για να γίνει αυτό. Επειδή όμως, στον αεροδιάδρομο εκείνη την στιγμή, βρίσκονταν ένα μεταφορικό αεροσκάφος C- 130,γεμάτο με κομάντος, το οποίο έπρεπε να απογειωθεί το συντομότερο δυνατό, για να μην σπαταλάει άδικα καύσιμα στο έδαφος, αποφασίστηκε το ελικόπτερο "Bluebeard 3",να μην κυλήσει με τους τροχούς στον πρόχειρο διάδρομο (και να εμποδίσει έτσι την γρήγορη αναχώρηση του μεταφορικού αεροσκάφους), αλλά να απογειωθεί για μερικά μέτρα και να "παρκάρει" πίσω από το μεταφορικό αεροσκάφος για να ανεφοδιαστεί.

Ωστόσο, ο πιλότος, σε συνδυασμό με το σκοτάδι που επικρατούσε, αλλά και με την άμμο που σήκωσαν οι έλικες του ελικοπτέρου, "τυφλωσαν" τόσο τον ίδιο, όσο και έναν κομμάντο, που προσπαθούσε να καθοδηγήσει το ελικόπτερο. Αποτέλεσμα ήταν, η έλικα του ελικοπτέρου, να χτυπήσει το κάθετο σταθερό πτερύγιο του μεταφορικού αεροσκάφους και στην συνέχεια να καταπέσει πάνω του, αρπάζοντας φωτιά. Ο Τραγικός απολογισμός ήταν, να σκοτωθούν 5 Αμερικανοί στρατιώτες στο μεταφορικό αεροσκάφος και άλλοι 3 στο Ελικόπτερο, ενώ τραυματίστηκαν σοβαρά άλλοι δύο. Ήταν μια τραγική στιγμή, σε μια επιχείρηση που από την αρχή, πήγε εντελώς στραβά. Οι υπόλοιποι πιλότοι των ελικοπτέρων, βλέποντας πια, πως είναι αδύνατο να μπορέσουν να επιστρέψουν στην βάση τους (λόγο της καταστροφής του μεταφορικού αεροσκάφους που θα τους προμήθευε καύσιμα), αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τα ελικοπτερά τους στο σημείο. Αφού καίνε όλα τα έγγραφα και εξαφανίζουν τα ευαίσθητα στοιχεία της αποστολής, επιβιβάζονται στα υπόλοιπα μεταφορικά αεροσκάφη και τελικά, όλη η Αμερικανική αποστολή, αφήνει πίσω τους νεκρούς συναδέλφους τους και εγκαταλείπει άρον-άρον το Ιράν. Τα 4 ελικόπτερα που άφησαν πίσω, αλλά και τα πτώματα των άτυχων Αμερικανών της επιχείρησης, βρέθηκαν λίγο αργότερα, από τις ένοπλες δυνάμεις του Ιράν. Αξίζει να σημειώσουμε, πως δύο από τα τέσσερα ελικόπτερα που άφησαν πίσω οι Αμερικανοί, επισκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από το Ιρανικό ναυτικό.

Επίλογος

Τα μεταφορικά αεροσκάφη, με την υπόλοιπη Αμερικανική αποστολή, βγήκαν από το Ιράν και πέταξαν προς το νησί Masirah, όπου από εκεί, οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στην Γερμανία. Η Ομάδα των πρακτόρων της CIA, επίσης εγκατέλειψε το Ιράν, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος ανακάλυψης τους. Πίσω στις ΗΠΑ, ο λευκός οίκος, ανακοίνωσε την αποτυχία της επιχείρησης, στις 1 το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Σαν αποτέλεσμα της αποτυχημένης επιχείρησης, ήταν οι Αμερικανοί όμηροι στην πρεσβεία, να αρχίσουν να κρατούνται ξεχωριστά, σε διάφορες τοποθεσίες, κάνοντας έτσι αδύνατη, οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης τους. Βγάζοντας πολύ χρήσιμα συμπεράσματα, οι Αμερικανοί, πήραν το μάθημα τους, από την αποτυχία της επιχείρησης "Δαγκάνα του αετού".